Saturday, May 15, 2010

adaruvan vayya nin hridayathil ninne-nikkethu swargam vilichalum

ഇരുളിന്‍ മഹാ നിദ്രയില്‍ നിന്‍ ഉണര്‍ത്തി നീ
നിറമുള്ള ജീവിത പീലി തന്നു
എന്‍റെ ചിറകിനാകാശവും നീ തന്നു ,
നിന്‍ ആത്മ ശിഖരത്തില്‍ ഒരു കൂടു തന്നു

ഒരു കുഞ്ഞു പൂവിലും തളിര്‍ കാറ്റിലും നിന്നെ
നീയായ് മണക്കുനതെങ്ങു വേറെ
ജീവന്‍ ഒഴുകുമ്പോള്‍ ഒരുതുള്ളി പൊഴിയാതെ നീതന്നെ നിറയുന്ന പുഴയെങ്ങു വേറെ
കനവിന്‍റെ ഇതളായ് നിന്നെ പടര്‍ത്തി നീ വിരിയിച്ചോ- ആകശം എങ്ങു വേറെ

ഒരു കൊച്ചു രാപാടി കരയുമ്പോഴും നേര്‍ത്തോ -അരുവിതന്‍ താരാട്ടു തളരുമ്പോഴും
കനിവില്‍ ഒരു കല്ല്‌ കനിമധുരം ആകുമ്പോഴും കാലം ഇടരുമ്പോഴും
നിന്‍റെ ഹൃദയത്തില്‍ ഞാന്‍ എന്‍റെ ഹൃദയം കൊരുത്തിരിക്കുന്നു
നിന്നില്‍ അഭയം തിരഞ്ഞു പോകുന്നു

അടരുവാന്‍ വയ്യ നിന്‍ ഹൃദയത്തില്‍ നിന്‍
എനികേതു സ്വര്‍ഗം വിളിച്ചാലും
ഒരുകി നിന്‍ ആത്മാവിന്‍ ആഴങ്ങളില്‍
വീണു പോലിയുമ്പോഴാ-എന്‍റെ സ്വര്‍ഗം
നിന്നില്‍ അടിയുനതെ നിത്യ സത്യം

1 comment:

Goddess of imagination said...

Superb.Especially last stanza 😍❤